750.080Grenzeloos verliefd naar de andere kant van de wereld
Op woensdag 13 maart zat ik huilend in het vliegtuig op weg naar de andere kant van de wereld, waar mijn vriend mij stond op te wachten. Begrijp het niet verkeerd, het is niet die liefde die je in programma’s zoals Grenzeloos Verliefd ziet, waarbij mensen duizenden kilometers afleggen voor hun geliefde. Ik ben Lisa, 25 jaar en ik woon nu precies negen maanden in Kuala Lumpur, Maleisië.
Mijn vriend Jeroen en ik zijn al zeven jaar samen en komen allebei uit Nederland. Hij uit Tiel, misschien heb je er wel eens van gehoord. Hier komt Flipje vandaan, die bes uit de Betuwe. Ik kom oorspronkelijk uit Den Haag, maar ik heb ook tien jaar tussen de appels en peren in Tiel gewoond. In september 2018 kreeg Jeroen het voorstel van zijn huidige bedrijf om naar Azië te verhuizen. Hier hebben we rustig over nagedacht en de volgende dag liet Jeroen zijn baas weten dat onze koffers al klaarstonden.
Samenwonen waren we al een tijdje van plan, maar de huizenmarkt in Nederland was ons niet bepaald gezind, dus waarom dan niet naar een ander land? Naast het wonen in een ander land, met een heel andere cultuur en gebruiken, moeten we ook nog zien te dealen met elkaar in één appartement. We hebben wel twee slaapkamers en twee badkamers, dus mocht het uit de hand lopen is dat natuurlijk nog een optie. Alle gekheid op een stokje, we hebben het hier in Maleisië erg naar ons zin maar lopen, en liepen zeker in het begin, tegen wat problemen aan.
Zo bleek het een hels karwei om mijn visum te regelen. En dit was nog voordat ik ook maar een voet in Maleisië had gezet. Omdat Jeroen en ik niet getrouwd zijn, heb ik geen recht op dat papiertje, wat me behoorlijk in de weg heeft gezeten. Voor Jeroen werd alles door het werk geregeld en ik zat met de gebakken Tielse peren. Geen probleem dacht ik, ik ben zelfstandig en regel dat zelf wel. De Maleisische ambassade in Den Haag bleek echter geen bemoedigend antwoord te hebben. Of we moesten trouwen of ik zou moeten wachten totdat Jeroen ooit weer thuiskomt. En wat doe je dan?
Uiteindelijk bleek de Nederlandse ambassade in Maleisië met beter nieuws te komen. Door een samenlevingscontract op te stellen, te laten vertalen én te laten legaliseren, zou ik héél misschien een visum krijgen. Op de bonnefooi stapte ik het vliegtuig in met een hoop papieren die mij hopelijk dat visum zouden bezorgen. Zo’n zeventien uur later, na een overstap in Abu Dhabi, landde ik dan eindelijk op Kuala Lumpur International Airport. Achter de immigratie stond Jeroen mij op te wachten om eindelijk samen het Aziatische avontuur aan te gaan.
Het visum liet nog een tijdje op zich wachten, maar zit nu veilig in m’n paspoort. Iets wat ik hier heb geleerd, is het hebben van geduld. Véél geduld! Nu zijn we negen maanden verder, spreek ik nog steeds geen woord Maleisisch, heb ik geen betaalde baan en kan ik niet één Aziatisch gerecht koken. Daarentegen bezoeken we elke maand een ander land, genieten we van al het eten dat ons voorgeschoteld wordt en doe ik vrijwilligerswerk voor een vluchtelingenschool. En hoe dat samenwonen gaat? Jeroen werkt van maandag tot en met donderdag in Bangkok en is dus alleen in het weekend thuis. Maar dat is leesvoer voor een volgende keer.
Over Lisa
Ik ben 25 jaar en in maart 2019 ben ik samen met mijn vriend Jeroen verhuisd naar Maleisië. Kuala Lumpur moesten we nog wel eerst even opzoeken in Google Maps, want waar lag dat ook alweer? Jeroen kreeg de kans om zijn baan voort te zetten in Azië en die kans hebben we met beide handen aangegrepen. Wij waren klaar voor een avontuur en zaten te springen om onze lang gespaarde uitzet mee te nemen naar de andere kant van de wereld. Mijn hobby’s zijn tennissen, boksen, bloggen én eten. Vooral met dat laatste ben ik druk bezig en probeer ik zo veel mogelijk tentjes in Kuala Lumpur en omstreken uit te proberen. Graag deel ik mijn verhalen en avonturen met jullie, omdat Jeroen er zo af en toe gek van wordt. We zijn natuurlijk maar met z’n tweetjes en hier in Azië maak je een hoop mee. Hij vindt dat ik soms wat kan overdrijven, maar ik noem het liever creatief.
