750.080Gecontroleerd op pad: het leven na de lockdown in Kuala Lumpur
Na tien weken zit ik nu voor het eerst weer op een terrasje tussen de mensen in Kuala Lumpur. Heerlijk! Eindelijk weg uit het appartement, waar ik elke muur, hoek, stoel en kamer nu wel ken. Terwijl in Nederland de horeca en winkels in fases opengaan, besluiten ze in Maleisië het over een andere boeg te gooien.
Uit het niets hield de premier een persconferentie. Alles binnen ging binnen twee dagen open. Gekkenwerk natuurlijk. Aan de ene kant was iedereen blij dat we weer naar buiten mochten. Maar aan de andere kant was iedereen ook bang voor het virus. Het is er nog steeds en het zou als een dolle verspreiden wanneer we met z’n allen in restaurants zouden zitten of zouden gaan winkelen.
Gelukkig verliep dit niet zo dramatisch. Langzaam openen nu restaurants en winkels weer. Maar als je hier ook daadwerkelijk naar binnen mag, weet de Maleisische regering ondertussen al alles van je. Het maakt mij niet uit, al moeten ze m’n pinpasnummer weten, ik ben dolblij dat ik het huis uit mag. Goed, het is wel even wennen met zo’n mondkapje op en een thermometer die elk uur een andere temperatuur doorgeeft. Maar ik heb het ervoor over.
Het is een gek gezicht, wanneer je met z’n tweeën ergens wil eten. Ook al heb je een romantisch uitje gepland, je valt toch met je neus in de boter. Het blijkt namelijk dat je niet gezellig tegenover elkaar mag zitten, maar afstand moet houden. We zitten dus schuin tegenover elkaar. Toch werkt dat prima.
Het doorgeven van de bestelling is alleen wat moeilijker dan gedacht. De arme jongen heeft handschoentjes aan, een mondkapje op en als klap op de vuurpijl draagt hij een schild voor zich. Zo’n ding waar de bloedspetters bij de slager op zitten, kan ik me zo voorstellen. En dan moet hij nog zien te verstaan wat je zegt. “Do not understand lah.” Oké, hij verstaat het dus niet, wat ik goed begrijp want met zo’n schild voor je snotter vallen een hoop decibels weg.
Ook dat mag de pret niet drukken. Wat het afgelopen jaar zo normaal was om hier in Azië elke dag ergens te eten of wat te drinken, is dit nu het grootste avontuur van de maand. En voor de serveerder met z’n nieuwe accessoires blijkt het ook een uitdaging. Je merkt in ieder geval dat iedereen blij en opgelucht is dat er weer gewerkt mag worden.
Zo langzamerhand komt het oude normale leventje dus weer op gang. Iets waar we de afgelopen tijd naar gehunkerd hebben. Buiten lopen in de hitte en bezweet aankomen om vervolgens een restaurant binnen te stappen waar de airco op min twintig staat. Natuurlijk is het leven buiten ons appartement veranderd, maar ook daar wennen we aan. Zo lang we er weer op uit mogen en we de regering tevreden houden met het openbaar stellen van al onze gegevens, houd ik het hier in Kuala Lumpur nog wel een tijdje uit!
Over Lisa
Hoi! Ik ben lisa en Ik ben 25 jaar. In maart 2019 ben ik samen met mijn vriend Jeroen verhuisd naar Maleisië. Kuala Lumpur moesten we nog wel eerst even opzoeken in Google Maps, want waar lag dat ook alweer? Jeroen kreeg de kans om zijn baan voort te zetten in Azië en die kans hebben we met beide handen aangegrepen. Wij waren klaar voor een avontuur en zaten te springen om onze lang gespaarde uitzet mee te nemen naar de andere kant van de wereld. Mijn hobby’s zijn tennissen, boksen, bloggen én eten. Vooral met dat laatste ben ik druk bezig en ik probeer zo veel mogelijk tentjes in Kuala Lumpur en omstreken uit. Graag deel ik mijn verhalen en avonturen met jullie, omdat Jeroen er zo af en toe gek van wordt. We zijn natuurlijk maar met z’n tweetjes en hier in Azië maak je een hoop mee. Hij vindt dat ik soms wat kan overdrijven, maar ik noem het liever creatief.
