750.080Solliciteren in het buitenland op zoek naar een baan in Kuala Lumpur
Anderhalf jaar geleden zaten Jeroen en ik in het vliegtuig naar Maleisië. We zijn een aantal maanden bezig geweest met het plannen van de verhuizing en daar kwam een belangrijke vraag opduiken: wat gaat Lisa doen? We wisten dat het knap lastig zou worden om een flexibele baan te vinden waar ik parttime aan de slag zou kunnen om nog genoeg tijd over te hebben om met Jeroen mee te reizen. Maar niet geschoten is altijd mis, dus ik begon als een gek te solliciteren. Zonder weinig resultaat, maar met een hoop bizarre verhalen verder, heb ik nu nog steeds geen baan. De typische expat huisvrouw die voor de kinderen zorgt, maar dan zonder kinderen.
Eigenlijk gingen we er al een beetje vanuit dat ik niet 1, 2, 3 een baantje zou vinden. De regels zijn behoorlijk streng en met mijn visum is het zelfs illegaal om te werken. Het kan alleen, wanneer het bedrijf mijn visum regelt en betaalt. Natuurlijk hangt daar een prijskaartje aan en dat is precies waar veel bedrijven afhaken. Want waarom mij aannemen en veel geld betalen voor het regelen van een werkvisum als je ook een lokale inwoner voor minder salaris kunt aannemen. Begrijpelijk hoor, maar ik besloot toch om m’n cv wat rond te sturen in de hoop dat ik uitgenodigd zou worden voor wat gesprekken.
En dat gebeurde! Binnen een maand was het raak en mocht ik op gesprek komen bij de lokale crossfit gym die opzoek was naar een communicatieadviseur die daar de boel eens grondig zou aanpakken. Dus ik kom daaraan, een gesprek met drie personen, twee mannen en een vrouw en ja hoor Lisa maakt meteen de eerste fout. Vol overgave wil ik me voorstellen en steek m’n hand uit (dit was overduidelijk nog niet in het coronatijdperk), maar de man weigerde vriendelijk m’n uitgestoken hand en gaf een knikje. Wat blijkt, moslimmannen mogen een vrouw niet aanraken laat staan de hand schudden. En dus stond ik daar voor schut, maar liet me uiteraard niet uit het veld slaan. Het was een leuk gesprek en ik had vertrouwen in een goede afloop. Na een paar dagen ontving ik een mail met het voorstel: fulltime aan de bak, in ruil voor een gratis abonnement bij de gym… Dat heb ik vriendelijk geweigerd.
Daarnaast heb ik bij de meest uiteenlopende baantjes gesolliciteerd; van projecten voor vluchtelingen tot een dierenarts waar ik het eten voor honden en katten zou klaarmaken en van de ambassade tot meerdere taalscholen. En die laatste verdient nog aandacht, want hier was ik een maand geleden nog op gesprek. Je zou denken, na tien keer op gesprek te zijn geweest en als aanbod een gratis lidmaatschap of €5 per uur te krijgen, ik wat voorzichtig in m’n enthousiasme zou worden.
Niks is minder waar, want ook bij dit taalcentrum zag ik mezelf al aan de slag gaan. Ik kreeg een appje van een persoon waar ik de naam nog steeds niet van weet, of ik langs wilde komen voor een kennismaking en of ik geïnteresseerd was in het geven van Nederlandse les.
Meerdere alarmbellen hadden toen moeten rinkelen. Wie is deze persoon, hoe komt diegene aan m’n nummer en wat is de achtergrondinformatie van dit bedrijf. Op alle drie de vragen kreeg ik geen duidelijk antwoord, dus ik besloot maar gewoon te gaan. Daar aangekomen, had ik een gesprek met (ik ga er maar vanuit) diegene die mij appte. Eigenlijk was het een leuke functie, lesgeven aan mensen die over een jaar naar Nederland verhuizen of een Nederlandse partner hebben. Wat was dan minder vraag je je af, het lesmateriaal stamde uit 1986 (ik zag woorden waar ik nog nooit van gehoord had) en zonder enige ervaring was ik vrij in het invullen van de lessen. Het mogelijk duidelijk zijn dat dit het ook niet geworden is. En zo zijn we alweer anderhalf jaar verder. Wel of geen baan, ik geniet volop van het leven hier in Azië en ach, ik houd er wat leuke verhalen aan over.
Over Lisa
Hoi! Ik ben lisa en Ik ben 25 jaar. In maart 2019 ben ik samen met mijn vriend Jeroen verhuisd naar Maleisië. Kuala Lumpur moesten we nog wel eerst even opzoeken in Google Maps, want waar lag dat ook alweer? Jeroen kreeg de kans om zijn baan voort te zetten in Azië en die kans hebben we met beide handen aangegrepen. Wij waren klaar voor een avontuur en zaten te springen om onze lang gespaarde uitzet mee te nemen naar de andere kant van de wereld. Mijn hobby’s zijn tennissen, boksen, bloggen én eten. Vooral met dat laatste ben ik druk bezig en ik probeer zo veel mogelijk tentjes in Kuala Lumpur en omstreken uit. Graag deel ik mijn verhalen en avonturen met jullie, omdat Jeroen er zo af en toe gek van wordt. We zijn natuurlijk maar met z’n tweetjes en hier in Azië maak je een hoop mee. Hij vindt dat ik soms wat kan overdrijven, maar ik noem het liever creatief.
