Tussen moderne landen als Noorwegen, Zweden en Zwitserland, die traditioneel hoog scoren op lijstjes met de beste landen om in te leven, valt Bhutan op. Arm, onderontwikkeld, zonder de moderne techniek die het leven comfortabel maakt. Toch zijn de bewoners van het Aziatische land een van de gelukkigste volkeren ter wereld.
Nederlanders hebben goede scholen, een dak boven hun hoofd en genoeg geld. Toch groeit het aantal mensen in Nederland dat antidepressiva gebruikt jaarlijks met zes procent.
In Bhutan verdienen mensen vier dollar per dag, meer dan de helft van de bevolking is analfabeet en de levensverwachting is laag. En toch is Bhutan één van de gelukkigste naties op aarde.
Gelukkige bevolking
Het begon allemaal in 1972, toen de koning van Bhutan Jigme Singye Wangchuck voor het eerst de term Bruto Nationaal Geluk gebruikte. De koning zei dat het nationale geluk veel belangrijker is dan het nationale product. Sindsdien is het beleid van de Bhutaanse regering gericht op het zo gelukkig mogelijk maken van haar bevolking.
Jaarlijks wordt het Bruto Nationaal Geluk gemeten. In het voornamelijk boeddhistische land is materiële vooruitgang alleen een verbetering als het hand in hand gaat met spirituele vooruitgang.
Vier pilaren
Het Bruto Nationaal Geluk hangt af van vier criteria. Ontwikkelingen moeten allereerst duurzaam zijn. De culturele identiteit van Bhutan moet bewaakt worden, net als de natuurlijke rijkdommen van het land. Tot slot is goed bestuur noodzakelijk om de burgers gelukkig te maken.
Dit beleid wordt daadwerkelijk toegepast: ieder plan van de regering wordt getoetst aan deze vier pilaren van het Nationale Geluk. Voldoet het niet aan alle criteria, dan gaat het niet door. Hetzelfde geldt voor het verlenen van vergunningen aan bedrijven die in Bhutan willen werken.
Verplicht klederdracht
Vooral de culturele identiteit wordt in Bhutan in ere gehouden. Mannen en vrouwen dienen in kledingdracht te lopen, tenzij het te warm is. De Bhutanezen doen het graag: ze voelen zich zeer verbonden met hun landgenoten.
Buitenlandse invloeden worden gecontroleerd. Toeristen mogen alleen het land in als ze de dagelijkse bijdrage van $200 kunnen betalen en immigranten worden zeer streng beoordeeld. En pas in 1999 werd televisie toegestaan.
Traditioneel moderniseren
Het klinkt dictatoriaal, maar in Bhutan is men blij met het beleid van de regering. De bevolking houdt van de nationale sport boogschieten, dat tijdens toernooien door de gemeenschap wordt gespeeld. Tijdens de toernooien wordt er gezongen en gedanst en vooral veel gelachen. De schutters zijn het onderwerp van grappen en plagerijen. Wie heeft dan nog vermaak als televisie nodig?
En zo lukt het Bhutan om stap voor stap te moderniseren, zonder dat het ten koste gaat van de eeuwenoude tradities, die de Bhutanezen tot één van de gelukkigste volken ter wereld maken. Zo breidt Bhutan langzaam haar wegennet uit, maar zorgt het land er tegelijk voor dat de bossen groter worden.
Ongevoelig
Het Bruto Nationaal Geluk lijkt te werken. Toch blijkt uit onderzoek dat ook de Bhutanezen niet ongevoelig zijn voor materiële welstand. In hoofdstad Thimphu zijn de mensen gelukkiger dan op het platteland, terwijl ze dat door de hoeveelheid aan buitenlandse invloeden, luchtvervuiling en gebrek aan ruimte níet zouden moeten zijn.
Een mogelijke oorzaak: in Thimphu verdient de gemiddelde arbeider bijna tien keer zoveel als op het platteland.
750.080
